Opowieści z Arki – 10 najczęstszych błędnych wyobrażeń na temat potopu

Umysł ludzki ma niesamowitą zdolność do uzupełniania szczegółów, których nie ma na kartce. Chociaż umiejętność ta pozwala nam przyswajać informacje i zapełniać luki, ma ona swoje wady. Możemy ominąć ważne detale lub widzieć rzeczy, których nie ma. Oto dlaczego publikacje potrzebują wielokrotnych korekcji, jako że umysł w naturalny sposób prześlizguje się nad błędami i „widzi” to, co chce zobaczyć.

Taką pomyłkę można łatwo popełnić także w trakcie czytania Biblii. Od dzieciństwa słyszymy opowieści, graficznie przekazywane nam przez pomysłowych nauczycieli i kaznodziei bądź katechetów. Potem siadamy, aby przeczytać tekst samodzielnie, oczekując tych szczegółów i – a jakże – one tam są! Niektóre błędne wyobrażenia są względnie niewinne, lecz inne potrafią doprowadzić do poważnych nieporozumień, które ostatecznie powodują, że ludzie kwestionują rzeczy, które w Biblii nigdy właściwie nie zostały stwierdzone.

Nieporozumienia są widoczne w całej krasie, gdy dochodzi się do biblijnej relacji z potopu. Czy masz na sumieniu którekolwiek z poniższych dziesięciu najczęściej spotykanych błędnych założeń?

1. Przed potopem nigdy nie padało

WIELU KREACJONISTÓW UPIERA SIĘ, że Biblia naucza, iż przed potopem deszcz nigdy nie padał. Pomysł ten ma swoje źródło w zdaniu z Księgi Rodzaju 2,5 „ . . . a jeszcze nie było żadnego krzewu polnego na ziemi ani nie wyrosło żadne ziele polne, bo Pan Bóg nie spuścił deszczu na ziemię, i nie było człowieka, który by uprawiał rolę” (podkreślenie dodane).

Czy ten werset odnosi się do całego okresu pomiędzy stworzeniem a potopem? Z pewnością Bóg mógł stworzyć inny cykl hydrologiczny niż ten, który istnieje teraz, ale co jest napisane?

Inne rozumienie tego fragmentu jest takie, że odnosi się on do warunków poprzedzających pierwszego człowieka i jego upadek. Mianowicie zanim stworzono Adama, deszcz nie padał i dwa konkretne rodzaje roślin nie rosły, ale pojawiły się po tym, jak zgrzeszył. Rośliny wspomniane w Księdze Rodzaju 2,5, „krzew polny” i „ziele polne”, odnoszą się kolejno do roślin uprawnych i do pustynnych krzewów1. To nie są te same rośliny, które wspomina się jako stworzone trzeciego dnia (Rdz 1,11). Powodem, dla którego rośliny te jeszcze nie rosły, jest to, że „Pan Bóg nie spuścił deszczu na ziemię, i nie było człowieka, który by uprawiał rolę”. Te warunki wkrótce miały się zmienić.

I tak zamiast opisywać warunki na Ziemi w całym okresie przed potopem, werset ten prawdopodobnie objaśnia jedynie środowisko przed szóstym dniem.

2. Społeczeństwo przed potopem było pogrążone w chaosie i przemocy

KSIĘGA RODZAJU OPISUJE świat przed potopem jako bardzo nikczemny i pełen przemocy. „A gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe . . . I spojrzał Bóg na ziemię, a oto była skażona, gdyż wszelkie ciało skaziło drogę swoją na ziemi” (Rdz 6,5, 6,12).

Ponieważ świat ten zniknął w potopie (2P 3,6), nie jest możliwe poznanie, jaki dokładnie był. Niektórzy rysują przedpotopowy świat jako całkowicie anarchiczny chaos, gdzie w zasadzie wszyscy robili, cokolwiek im się w danej chwili podobało. Ta koncepcja jest podobna do sposobu, w jaki niedawny film „Noe” przedstawiał świat przed potopem. Ale czy ten scenariusz jest prawdopodobny?

Pan Jezus także mówił o tym okresie, więc wszelkie pomysły odnoszące się do cywilizacji przed potopem muszą uwzględniać Jego słowa. „A jak było za dni Noego, tak będzie i za dni Syna Człowieczego. Jedli, pili, żenili się i za mąż wychodzili aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki i nastał potop, i wytracił wszystkich” (Łk 17,26–27).

Świat opisany przez Jezusa wydaje się mieć jakieś prawo i porządek. W rzeczy samej, ludzie brali udział w czynnościach, które były i są powszechne w całej historii. Jezus nie wspomina nawet o przemocy tamtego świata, aczkolwiek przyznaje, że zostali oni osądzeni i ukarani poprzez potop.

Wiele cywilizacji w historii było przepełnionych nikczemnością, równocześnie prowadząc codzienne życie. Starożytny Rzym zbudował wielkie społeczeństwo wraz z prawem i porządkiem oraz imponującymi projektami budowlanymi. Jednocześnie jednak rzymska kultura była niegodziwa, pełna bałwochwalstwa, przemocy i niemoralności seksualnej. Innym przykładem jest współczesna Ameryka. Podczas gdy wiele można w niej nadal podziwiać, niegodziwość i przemoc zalewają amerykańskie społeczeństwo. To samo dotyczy ogólnie całego naszego świata. Być może, pomijając technologię, nie różnimy się wcale od świata przed potopem.

3. Drewniana arka nie byłaby zdolna do żeglugi

WIĘKSZOŚĆ OBRAZÓW Arki ukazuje proste pnie biegnące równolegle wzdłuż boków. Niektórzy ludzie piszą do „Answers in Genesis” i oznajmiają, że przed potopem nie było łodzi i że Noe nie był budowniczym statków. Musiał więc zbudować prostą łódź, taką jaką widuje się na obrazkach.

Ale eksperci wiedzą, że drewniany statek tak ogromnych rozmiarów rozpadłby się ostatecznie pod naporem wiatru i fal oceanu, o ile nie zostałby właściwie zaprojektowany. Sceptycy podchwycili tę myśl i twierdzą, że arka nie mogłaby w żaden sposób utrzymać się na wodzie. Cytują współczesne przykłady, takie jak sześciomasztowy szkuner Wyoming, który – zbudowany w roku 1909 w skali trochę mniejszej od Arki – przekręcił się na morzu i w końcu zatonął.

Jednak błędem jest zakładać, że Arka została zaprojektowana w ten sam sposób. Zbudowanie ogromnych drewnianych statków jest trudne, ale nie niemożliwe. Niektóre antyczne greckie okręty wojenne miały rozmiary porównywalne do Wyoming i były w stanie utrzymać się na wodzie. Wyoming prawdopodobnie nie jest najlepszym przykładem doskonałego projektowania!2 Ponadto, zanim dojdzie się do konkluzji, dobrze jest poznać całość historii. Wyoming z powodzeniem przez 14 lat przetransportował tysiące ton węgla! Arka musiała pływać jedynie przez około pięć miesięcy, zanim przybiła do brzegu na górze Ararat.

4. Arka miała kształt pudełka

BYĆ MOŻE ŻADEN INNY KONCEPT dotyczący arki nie wywołał bardziej negatywnej reakcji ze strony chrześcijan niż wymuskana łódź, jaką przedstawiono na Spotkaniach z Arką (Ark Encounter) i która obecnie jest budowana w Kentucky. Przekonani, że Biblia szczegółowo określa kształt arki jako pudełka, zaniepokojeni chrześcijanie zaprotestowali przeciwko kształtom dziobu i rufy, jakie występują w łodzi przeznaczonej na Spotkania z Arką.

A co rzeczywiście mówi Biblia na temat projektu arki? „A zrobisz ją tak: Długość arki niech wynosi trzysta łokci, szerokość jej pięćdziesiąt łokci, a wysokość trzydzieści łokci. Zrobisz w arce okno i zakończysz je na łokieć od góry. Z boku arki umieścisz drzwi. Uczynisz w niej dolne, wyższe i najwyższe komory” (Rdz 6,15–16).

Długość, szerokość i wysokość arki są wymienione, ale czy te liczby wymagają, aby arka miała kształt pudełka? Wcale! Gdyby mój samochód miał wymiary 190 x 54 x 64 cale, nie zakładalibyśmy, że ma on kształt pudełka, skoro samochody mają linie aerodynamiczne. Podobnie wszystkie łodzie prezentują różnorodne konstrukcje, które maksymalizują siłę, stabilność i komfort. Większość specyfikacji opiera się na najdłuższym wymiarze i rozsądnie jest zakładać, że wymiar 300 łokci z arki Noego był najdłuższą odległością – od dziobu do rufy.

Według innego założenia Noe nie miał czasu, narzędzi ani technologii, aby zbudować cokolwiek innego niż zwykłą łódkę o pudełkowym kształcie. Ale List do Hebrajczyków 11,7 ujawnia, że Noe zbudował arkę w bojaźni Bożej, co wskazuje na to, że bardzo uważał, by zbudować ją w sposób, który honorowałby Pana. W końcu każde stworzenie zamieszkujące Ziemię oraz cały rodzaj ludzki zależeli od bezpieczeństwa arki.

Czy hebrajskie słowo odpowiadające arce objaśnia kształt łodzi, jak twierdziło wielu zwolenników tezy o arce w kształcie pudełka? Nie ma pewności co do pochodzenia oraz oryginalnego znaczenia tego słowa. Hebrajskie określenie ( הָבֵּת , tebah) jest najprawdopodobniej egipskim zapożyczeniem, co miałoby sens, jeżeli wziąć pod uwagę obydwa użycia tego słowa w Piśmie. Pomijając wykorzystanie go w opisie potopu, jedynym miejscem, w którym jeszcze używa się tego słowa, jest nazwa koszyka lub skrzyni, w której umieszczono małego Mojżesza (Wj 2,3). Oba fragmenty dotyczą pływającego przedmiotu, który zachowywał życie i oba zostały napisane przez Mojżesza, człowieka wychowanego i szkolonego w Egipcie (Dz 7,22).

Biorąc pod uwagę niepewność co do dokładnego znaczenia tego określenia, powinniśmy powstrzymać się od dogmatyzowania kształtu arki. Co najwyżej możemy wykluczyć obraz ładniutkiej zabawkowej wanienki, jaką przedstawia się w niezliczonych książkach dla dzieci. Opływowy wygląd łodzi ze Spotkania z Arką został zaprojektowany, aby zmaksymalizować siłę, stabilność i komfort na wzburzonych morzach. Arka Noego mogła wyglądać inaczej, jednak skoro daleko nam do znalezienia rzeczywistej arki, nie wiemy tego na pewno.

5. Za mało miejsca dla wszystkich zwierząt

W JAKI SPOSÓB JEDEN CZŁOWIEK MÓGŁ pomieścić milion gatunków zwierząt na łodzi przez rok? Nawet chrześcijanie zastanawiają się nad tym pytaniem. Zakładają, że Biblia mówi o dwóch z każdego gatunku, które weszły do arki, i wyobrażają sobie przepełnioną łódź w rodzaju tych, jakie widzieli w ilustrowanych Bibliach lub w filmach. Musimy bliżej przyjrzeć się tekstowi, ponieważ z tym pytaniem związanych jest kilka błędnych założeń.

Po pierwsze, wielu wierzących ma kłopot, myśląc o rzeczywistych wymiarach arki, której ogromny rozmiar trudno jest sobie wyobrazić (wystarczająca przestrzeń, aby pomieścić ponad 500 wagonów kolejowych). Ale większym problemem jest liczba zwierząt, które miały znaleźć się na arce. Noe nie otrzymał instrukcji, aby sprowadzić dwa spośród każdego gatunku3 (sp.) w rozumieniu współczesnego systemu klasyfikacji. Zamiast tego Noe musiał sprowadzić dwa z każdego rodzaju (mîn) nieczystych i więcej z czystych zwierząt. Biblijny rodzaj (mîn) wydaje się iść w zgodzie z taksonomicznym poziomem rodziny. Noe nie musiał zabierać do arki organizmów wodnych i można poddać pod dyskusję, czy musiał zabrać na pokład owady (ale na arce musiało być dla nich miejsce). Wyczerpująca analiza rodzajów (mîn) zwierząt lądowych, zarówno żyjących, jak i wymarłych, jest nieomal ukończona. Obecnie wygląda na to, że ostateczna liczba będzie wynosiła około 1000 rodzajów (mîn) zwierząt, co oznacza, że Noe wprowadził do arki mniej niż 5000 pojedynczych zwierząt. W poprzednich szczegółowych badaniach używających przedstawicieli każdego rodzaju (gen.) wykazano, że na arce było wystarczająco dużo miejsca dla 16 000 stworzeń razem z ich jedzeniem i zaopatrzeniem4.

6. Dinozaury nie zmieściły się do arki

Z POPRZEDNIMI BŁĘDNYMI ZAŁOŻENIAMI ZWIĄZANE są uwagi, jakoby dinozaury nie mogły zmieścić się do arki. Przede wszystkim sceptycy odrzucają pomysł, jakoby dinozaury i człowiek żyły razem, ale nawet gdyby, w jaki sposób te niesamowite stworzenia mogłyby zmieścić się do arki?

Większość ludzi jest zdziwiona, kiedy dowiadują się, że wiele dinozaurów było w rzeczywistości raczej małych. Jedynie kilka spośród najbardziej popularnych „strasznych jaszczurów” było ogromniastych, a kiedyś i one były małe – 65-tonowy Dreadnoughtus prawdopodobnie wyszedł z jaja, mając rozmiar piłki nożnej. Co więcej, każda rodzina zwierząt zazwyczaj miała swoją mniejszą odmianę, która mogła reprezentować całą rodzinę. Więc jeżeli Bóg sprowadził małoletnie lub mniejsze odmiany do Noego, nie było potrzeby, aby „wciskać” ogromne zwierzęta do arki.

7. Potop był jedynie wydarzeniem regionalnym

WIELU CHRZEŚCIJAN słyszało argumenty, że opis potopu relacjonuje regionalne czy też lokalne zdarzenie. W niektórych przypadkach Biblia odnosi się do „wszystkich”, ale kontekst wskazuje na węższe znaczenie. Przykładowo, mówiąc o głodzie w czasach Józefa, Księga Rodzaju 41,54 oznajmia, że „głód był we wszystkich krajach” (podkreślenie dodane), ale niekoniecznie powinnyśmy zakładać, że ten głód okrył cały glob. Ziemie, o których tu mowa, to te, z których „przychodzili ludzie do Egiptu, do Józefa, aby zakupić zboża” (Rdz 41,57).

Tak, kontekst ma znaczenie i często bardzo jasno objaśnia, co Biblia nam przekazuje. Księga Rodzaju 6–9 opisuje niszczącą świat globalną katastrofę, a nie powódź regionalną.

• Bóg mówi, że zniszczy „pod niebem wszelkie ciało, w którym jest dech życia” i że „wszystko, co jest na ziemi, zginie” (Rdz 6,17; zobacz Rdz 6,12, 7,21–23).
• Ogromny rozmiar arki jest dużo za duży, aby unieść jedynie regionalną florę i faunę.
• Wody potopu pokryły „wszystkie wysokie góry, które były pod niebem” i zalały szczyty na 15 łokci (Rdz 7,19–20).
• Dlaczego Bóg miałby nakazać Noemu zbudować arkę, kiedy byłoby o wiele łatwiej wynieść się z regionu?
• Dlaczego wymagano, aby istoty latające znalazły się na arce, kiedy mogły z łatwością pofrunąć gdzie indziej? To samo dotyczy większości zwierząt lądowych.
• Czas trwania potopu był znaczenie dłuższy niż jakiejkolwiek regionalnej powodzi do tamtej pory.
• Biblia jednoznacznie stanowi, że tylko ośmioro ludzi przeżyło potop (Rdz 6,18, 7,23; 1P 3,20), a regionalna powódź niekoniecznie zabiłaby każdą inną osobę na Ziemi.
• Bóg wyraźnie oznajmił, że „już nigdy nie będzie wód potopu, które by zniszczyły wszelkie ciało” i dał On tęczę jako przypomnienie tej obietnicy (Rdz 9,15–16). Gdyby potop był lokalnym zdarzeniem, Bóg łamałby swoją obietnicę za każdym razem, gdy zdarza się jakaś większa lokalna powódź.

8. Oceany nie mają wystarczającej ilości wody, aby pokryć Ziemię

KOLEJNĄ SPRAWĄ często wzbudzającą niepokój jest fakt, że Ziemia nie ma wystarczającej ilości wody, aby zakryć góry. Z tym błędnym przekonaniem wiążą się liczne trudności.

Po pierwsze, opiera się ono na założeniu, że potop musiał zakryć pasma górskie, jakie znamy obecnie. Jednakże świat przed potopem znacznie różnił się od dzisiejszego. Przykładowo prawdopodobnie składał się z jednego kontynentu (Rdz 1,9), a skoro potop zniszczył tamten świat, nie możemy z żadną pewnością wiedzieć, jak wysoko sięgały wzgórza przed potopem. Nasze współczesne wyniosłe szczyty są uformowane z osadów zapełnionych zwierzętami, które zginęły podczas potopu.

Po drugie, rozpad płyt ziemskich na początku potopu rozgrzałby skorupę pod oceanami, powodując uniesienie się dna morza i wypchnięcie wody na kontynenty. W takich warunkach ocean (który ma w niektórych miejscach ponad 6,5 mili, czyli 10,5 km głębokości) miał mnóstwo wody, aby zakryć ziemię.

Po trzecie, istnieje potężny dowód globalnego potopu, który naniósł pokłady osadów na kontynenty. Wiele warstw zostało ułożonych w szybkich seriach, a następnie warstwy te zostały zgniecione, kiedy osad był nadal miękki. Oceaniczne skamieniałości znajduje się obecnie na najwyższych ziemskich wierzchołkach.

I w końcu dodatkowa woda mogła pochodzić z głębokości ziemi. Płaszcz ziemski posiada minerał wiążący wodę nazywany ringwodytem, który według współczesnych badań może zawierać tyle wody ile oceany5.

Jak na ironię wielu geologów wierzy, że Mars doświadczał kiedyś ogromnych powodzi. Jeżeli planeta niemająca żadnych znanych pokładów płynnej wody może mieć powódź o biblijnych proporcjach, nie powinno być trudno zaakceptować faktu, że nasza niebieska planeta, w 70% pokryta wodą i posiadająca o wiele więcej wody zamkniętej w swoim płaszczu, mogła doświadczyć globalnego potopu.

9. Opis potopu w Księdze Rodzaju został skopiowany z antycznego mitu

W CIĄGU OSTATNICH DWÓCH WIEKÓW odkryliśmy historie o potopie, które poprzedzają Mojżesza, więc eksperci regularnie oznajmiają, iż opis potopu jest jeszcze jednym mitem zapożyczonym z innych starożytnych kultur. Chrześcijanie, którzy przyjęli tę linię rozumowania, nie doceniają wielu różnic pomiędzy Księgą Wyjścia a owymi opowieściami, zarazem podważając autentyczność Pisma.

Biblia podaje nam prawdziwy opis, a jakakolwiek wersja, który różni się od tego zapisu, musi być z tego powodu zniekształceniem oryginalnej historii (lub być zupełnie zmyślona). Biblii nie czyta się jak któregoś z tych mitów; relacjonuje ona trzeźwy opis sprawiedliwego sądu świętego Boga zesłanego na nikczemny świat z pominięciem jednej rodziny. Jednak mity z antycznego Bliskiego Wschodu zawierają wszelkiego rodzaju legendarne szczegóły i trywialne powody zalania ziemi przez bogów.

Na przykład opis biblijny jest jedynym starożytnym zapisem zawierającym informacje o arce, na której ludzie i zwierzęta mogły rzeczywiście przeżyć globalną powódź. Łódź o kształcie sześcianu z Eposu o Gilgameszu była wielka, ale tak bardzo kołysałaby się na wzburzonych morzach, że jej pasażerowie nie mogliby przeżyć. Okrągła łódź opisana na ostatnio przetłumaczonej mezopotamskiej tabliczce nie wytrzymałaby takiej powodzi. Natomiast wymiary biblijnej arki są idealne, aby pozostać na powierzchni niespokojnego oceanu.

Co więcej, biblijny przekaz nie lokalizuje tego wydarzenia tak jak większość legend o powodzi. W wielu z tych opowieści łódź osiada na pobliskiej górze znanej ludziom z danego regionu. Opis biblijny umieszcza arkę na górze oddalonej od miejsca, w którym Mojżesz owo zdarzenie spisał. Ta tendencja do czynienia lokalnym jest także widoczna w innych elementach legend – od kształtu łodzi po zwierzęta wysłane w poszukiwaniu lądu. Z kolei Biblia konsekwentnie traktuje swój zapis jako coś uniwersalnego dla ludzkości.

10. Arka została odnaleziona

DZIESIĄTKI EKSPEDYCJI przeszukiwało zbocza i szczyt góry Ararat w nadziei dokonania jednego z największych archeologicznych odkryć wszechczasów. Garstka odkrywców twierdziła, że widziała na niej fragmenty Arki. Zdjęcia i obrazy satelitarne pokazywały formacje, które można uznać za mające kształt Arki, ale nie są one rozstrzygające.

Obszar zwany Durupinar, spopularyzowany przez Rona Wyatta, obwołuje się często miejscem ostatecznego osadzenia Arki. Zlokalizowana około 15 mil (24 km) od szczytu góry Ararat, owa formacja o „kształcie Arki” posiadała nawet artefakty ponoć tam odnalezione. Jednakże wykwalifikowani geolodzy, łącznie z kreacjonistami, którzy byliby zachwyceni w przypadku odnalezienia arki Noego, podróżowali do tego miejsca i odrzucali tę tezę, uznając tę formację za naturalne ukształtowanie terenu, jedne z wielu podobnych znajdujących się na tym obszarze7.

Biblia oznajmia, że Arka osiadła na „górach Ararat” (Księga Rodzaju), a nie na współczesnej górze Ararat. Wygląda na to, że współczesna góra o tej nazwie jest wulkanem, który wyrósł po tym, jak ułożyły się osady po potopie, więc nie wydaje się, aby pasowała ona do opisu z Biblii. Wiedząc o tym, badacze przeszukali inne miejsca w regionie, ale bez ostatecznych dowodów. Starożytne zapisy donosiły o ludziach, którzy utrzymywali, że widzieli Arkę na – przykładowo – górze Cudi, jednak nie zostało to współcześnie zweryfikowane.

Czy powinniśmy oczekiwać, że Arka się odnajdzie? Nawet gdyby została zamrożona, jest wysoce wątpliwe, aby drewniana struktura zachowała swoje elementy przez więcej niż cztery millenia. I choćby nie wiadomo jak ekscytujące było odkrycie arki dla chrześcijan, zatwardziali sceptycy, którzy odrzucają wiarę w to, co Mojżesz już zapisał w Słowie Bożym, odrzucą wiarę w nawet najbardziej niezwykłe cuda (Łk 16,31).

Podsumowanie

Błędne założenia co do arki Noego i potopu nadal będą się rozprzestrzeniać. Hollywood z pewnością tu nie pomogło. Jedynym antidotum jest pilne studiowanie Słowa Bożego, z zachowaniem ostrożności w oddzielaniu tego, co jest rzeczywiście w tekście, od naszych z góry przyjętych założeń.

Naszą podstawową misją jest obrona prawdy Słowa Bożego, jak to jest od początku wyraźnie stwierdzone w Księdze Rodzaju 1–11. Sceptycy nadal będą wyśmiewać opis potopu aż do samego końca (2P 3,3–6), ale jeśli wiernie wyznamy ziemski sąd w czasach Noego, Duch Święty może tego użyć, aby ostrzec i przekonać ludzi do nadchodzącego sądu. Musimy także wyjaśniać jedyną drogę do bycia ocalonym od gniewu Bożego: odwróć się od grzechu i ufaj w całopalną ofiarę, którą była śmierć Jezusa Chrystusa, oraz Jego pogrzebanie i zmartwychwstanie.

Quiz o Arce Noego: Jak dobrze znasz opis potopu?

Wiele z poniższych pomysłów na temat potopu pochodzi ze źródeł pozabiblijnych: popkultury, tradycji i naszych własnych wyobrażeń. W niektórych przypadkach pomysły te mogą być poprawne, ale co naprawdę mówi Biblia?

1. Zanim Noe zbudował arkę, nikt nigdy wcześniej nie widział łodzi.
   ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
2. Budując arkę, Noe nie miał żadnej wcześniejszej wiedzy na temat budowania statków.
   ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
3. Tęcza po potopie była pierwszą tęczą na świecie.
   ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
4. Noe i jego rodzina zbudowali arkę całkiem sami.
   ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
5. Biblia mówi, że ludzie dokoła naśmiewali się z Noego.
   ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
6. Arka osiadła na górze Ararat.
   ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
7. Potop trwał 40 dni i 40 nocy.
   ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
8. Mięsożerne zwierzęta były obecne na arce.
   ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
9. Noe sprowadził siedem sztuk z każdego rodzaju czystego zwierzęcia.
   ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
10. Noe spędził dużo czasu, aby odnaleźć wszystkie zwierzęta potrzebne na arce.
    ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
11. Biblia szczegółowo mówi, że Noe namawiał ludzi do dołączenia do niego na arce.
    ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ
12. Bóg przekazał Noemu wszystkie szczegółowe informacje potrzebne do zbudowania arki.
    ▢ PRAWDA   ▢ FAŁSZ

Odpowiedzi

1. Prawdopodobnie FAŁSZ. Chociaż Biblia nigdy nie wspomina o łodziach przed potopem, jest prawdopodobne, że ludzie używali łodzi do podróży lub transportu towarów.
2. Prawdopodobnie FAŁSZ. Biblia nigdy nie wspomina o tym, że Noe był szkutnikiem-amatorem. Tym, co obserwujemy w Piśmie, jest to, że Bóg często używa wysoce wykwalifikowanych ludzi w projektach budowlanych. Noe żył przez ponad pięć wieków zanim zbudował Arkę. Miał mnóstwo czasu, żeby nauczyć się tego fachu przed powołaniem albo po nim.
3. Prawdopodobnie FAŁSZ. Aczkolwiek Biblia nie wspomina tęcz przed potopem, nie powinniśmy zakładać, że cykl obiegu wody oraz fizyka funkcjonowały inaczej przed potopem. Niektórzy ludzie sugerują także, że przed potopem ziemia była otoczona jakąś warstwą, lecz nie jest to jasno opisane w tekście. Ponadto, pogląd ten powoduje wiele problemów natury naukowej.
4. Prawdopodobnie FAŁSZ. Pismo nie mówi nam, czy Noe miał jakieś wsparcie, lecz mógł mieć mnóstwo pomocy ze strony nie tylko rodziny, ale i wynajętych pomocników. Choć nawiązując do konstruowania arki, Biblia wspomina tylko Noego (Rdz 6,22, Hbr 11,7), powszechnym jest przywoływanie jedynie imienia lidera projektu (patrz 1Krl 6,14, 7,1).
5. FAŁSZ. Biblia nigdy nie wspomina, że z Noego się naśmiewano, aczkolwiek reakcja ta jest w pełni zgodna ze sposobem, w jaki szydercy traktują prawdziwie wierzących, więc mogło się tak zdarzyć.
6. FAŁSZ. Współczesna góra Ararat jest uśpionym wulkanem, który nie osiągnął obecnej wysokości aż do czasów po potopie. Biblia mówi, że arka osiadła w górach Araratu, więc istnieje wiele potencjalnych szczytów, na których mogła się znaleźć.
7. FAŁSZ. Chociaż początkowa faza potopu trwała 40 dni i nocy, arka osiadła około 150 dni po tym, jak rozpoczął się potop. Noe i jego rodzina przebywali w arce przez około rok.
8. NIEJASNE. Jest prawdą, że niektóre rodzaje zwierząt w arce wydały później potomków, którzy są mięsożerni. Jest także prawdą, że niektóre zwierzęta były mięsożerne przed potopem w rezultacie upadku, lecz nie znaczy to, że każdy przedstawiciel każdego rodzaju był mięsożerny.
9. NIEJASNE. Wiele angielskich tłumaczeń stwierdza, że w arce było „siedem par” zwierząt czystych i ptaków, podczas gdy innych jedynie „siedem”. Wyrażenie hebrajskie dosłownie tłumaczy się jako ”siedem po siedem, samiec i jego samica”.
10. FAŁSZ. W Księdze Rodzaju 6,20 Bóg powiedział, że zwierzęta przyjdą do Noego.
11. FAŁSZ. Biblia nigdy nie wspomina o tym pomyśle i nie ujawnia, co Noe mógł powiedzieć do współczesnych sobie. Bóg obiecał jedynie, że Noe i jego domostwo będą w arce (Rdz 6,18). Jednakże skoro Nowy Testament opisuje Noego jako „zwiastuna sprawiedliwości” (2P 2,5), wielu chrześcijan wierzy, że nakłaniałby on innych, aby do niego dołączyli.
12. NIEJASNE. Pismo często odnotowywało podsumowania opisów, więc Bóg mógł objawić Noemu więcej na temat zbudowania arki. Jednakże jest także możliwe, że to, co zostało zapisane w Biblii, jest całością instrukcji dla Noego, co oznacza, że wymagano od Noego, aby samodzielnie rozstrzygnął wiele detali.